29.6.10

ANOCHE

Anoche soñé que corría. 
Te perseguía hasta un sitio desconocido para mí y tú no sabías que te perseguía.
Siempre buscabas en mí la protección de cuando llorabas, cuando te desesperabas, cuando creías que todo ya no tenía importancia.
Quería saber dónde llegabas sin mí.
Seguí detrás pensando que el lugar valdría tanto la pena que el cansancio que iba acumulando no tenía importancia.
Te ibas alejando al tiempo que yo intentaba decirle a mis piernas que aceleraran.
Y te ibas.
Te ibas.
Te ibas.
Anoche soñé que corría
y que me hundía en el sueño de un no saber a dónde ibas a llegar sin mí...




ON THE ROAD: "Stay" - Lisa Loeb


...entre los sueños extraños que me vienen a la mente y las imágenes extrañas, me caigo por un precipicio cuando me despierto por las mañanas...

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Que bonic i que colpidor alhora. Mua.
Elena

emea dijo...

Ahir el meu nebot no parava de plorar i s'agarrava als meus braços amb tanta força que vaig pensar que això s'acabarà en no res,... això és la vida, no? :) T'E Ger